تاریخچه نامه نگاری در بطری

تو این مطلب از تاریخچه نامه نگاری در بطری براتون میگیم. اگر خواستین به کسی نامه بدین و توی بطری بذارین،

نامه نگاری در بطری، لب دریاها، از قدیم بوده. مثلاً یه روز پنج‌شنبه صبح، تو اواخر سال 1899، یه پسر بچه 11 ساله به اسم William Andrews داشت لب ساحل Devon تو انگلستان بازی میکرد. همونجا بود که دید یه بطری رو آب شناوره. روی بطری هم نوشته شده بود “قهوه و کاسنی” و سرش هم یه چوب پنبه زده بودن. توی بطری یه نوشته بود، که با مداد رو یه کاغذ معمولی دفترچه یادداشت نوشته بودن. این نوشته رو یه ملوانی به اسم R Neel امضا کرده بود و برای خانم Mrs. Abigail Neel فرستاده بود. متن نوشته این بود:

برای همسر و فرزندانم. اکنون که این نامه را مینویسم، Stella در حال سقوط است. اگر من نجات پیدا نکردم، پیش برادرم بروید. خدانگهدار، عشق‌های من. خدانگهدار.

این فقط یکی از صدها نامه‌ای بود که توی بطری‌ها، جعبه‌ها و قوطی‌ها که توی حدود سال 1899 تو دوره دریانوردی ویکتوریایی و ادواردی پیدا شدن. این نامه‌ها، افسانه‌های زیادی درباره کشتی‌های در حال غرق شدن و دریانوردانی که کشتی‌هاشون شکسته شده میگن، که شامل وداع‌های تکان‌دهنده، حرفای عشقولانه، و اعترافات بودن. بعضیاشون یه سری از رمز و رازها و معماها رو حل کردن و بعضیاشون، داستانای جدید ساختن.

نامه‌ای که William Andrews پیدا کرد، به یه خبرنگار محلی داده شد. فردای همون روز چاپ شد، و چند روز بعدش هم همه روزنامه‌های انگلیس اون رو چاپ کردن. نامه‌های داخل بطری، چیز جدید و پرمخاطبی برای روزنامه‌ها بود. خیلی روزنامه‌های شاخ اون زمان مثل Times of London و New York Times از اینجور چیزا چاپ میکردن، مثل خیلی از نشریات دیگه دنیا. حتی یه ستونی به اسم “پیام‌هایی از دریا” توی روزنامه‌ها وجود داشت.

خفن‌ترین این افسانه‌ها به گفته Sheffield Evening Telegraph در سال 1893 اونهایی هستن که تو ستون‌های روزنامه‌ها با زبون خودمونی نوشته شدن و مربوط به آدمایی هستن که در جای دوری از دریا بودن و براشون یک فاجعه‌ای رخ داده، و بی‌پناه بودن خودشون رو حس کردن و در افق دریا، جاودانگی خودشون رو دیدن!

معنی کامل پیام R Neel یکم بعد از اینکه منتشر شد، واسه همه روشن شد. Stella یه کشتی مسافربری بود که بین Southampton و Channel Islands دریانوردی میکرد. این کشتی تو سال 1899 غرق شد و بیش از 105 نفر از خدمه و مسافرین، کشته شدن. کاشفان بعداً تو همون آدرس فهمیدن که یه مردی به اسم Neel اونجا زندگی میکرده ولی قرار بوده که به Bradford بره. هیچ چیز دیگه‌ای ازش پیدا نشد. حتی زن و بچه‌هاش.

میگن اولین نامه توی بطری توسط فیلسوف یونانی Theophrastus حوالی سال 310 قبل از میلاد، فرستاده شده. این آقای Theophrastus یه نظریه رو گسترش داد که دریای مدیترانه، توسط یه حجم آب از اقیانوس اطلس به وجود اومده. واسه اینکه نظریه خودش رو تست کنه، چند تا نوشته داخل بطری فرستاد تو دریا و منتظر نشست تا ببینه این بطری‌ها از کجا سر در میارن. اگر جوابی هم به نوشته‌هاش داده شده باشه، حداقل چیزی تو تاریخ ازش ثبت نشده. اگرچه که پیام‌های داخل بطری، بعده‌ها یعنی در قرون 19 و 20 توسط خیلی از دولت‌ها و محققان برای کشف کرانه‌های دریاها و اقیانوس‌ها استفاده شد.

در 30 نوامبر سال 1906 آقای George Bidder چندین نامه پستی داخل بطری که شماره‌گذاری هم شده بودن رو انداخت به دریای شمال. در 17 آوریل سال 2015 یعنی 108 سال و 138 روز بعد، یکی از این بطری‌ها، شماره 57، توسط ملوانی به اسم Marianne Winkler پیدا شد. این اتفاق توی رکورد گینس به عنوان قدیمی‌ترین نامه در بطری به ثبت رسید.

اینجور بطری‌ها اغلب به اهداف علمی فرستاده میشدن ولی برای خیلی‌های دیگه، جنبه شخصی داشته. برای خیلی از دریانوردان این روش، یه روش خوب برای برقراری ارتباط بوده، و احتمالاً تنها چاره اونها برای ارتباط با دنیای بیرون.

تا قبل از اینکه تلگراف‌های بی‌سیم اوایل قرن 20 اختراع بشن، یه کشتی به محض اینکه از ساحل دور میشد و در افق محو میشد، تا زمان زیادی ارتباط خودش رو از دست میداد. شاید اگه خیلی شانس میاورد، یه قایقی جاسوسیش رو میکرد و بعداً خبرش رو به دیگران میداد. یا مثلاً یه نامه‌ای از مقصد ارسال میشد تا سالم به مقصد رسیدنش رو اطلاع بده. امّا همه کشتی‌ها سالم به مقصد نمیرسیدن.

دریانوردی کار خیلی خطرناکی بود. صدها کشتی هر ساله تو دریا غرق میشدن، شاید با موجی برخورد میکردن، یا میخوردن به یه صخره، یا حتی آتیش میگرفتن. یه طوفان دریای به راحتی میتونست صدها کشتی رو غرق کنه. اونهایی هم که غرق نمیشدن، ممکن بود گم بشن و آب و غذاشون تموم شه. و بازمانده‌ها سوار قایق بشن یا روی تیکه پاره‌های کشتی، اینور اونور برن.

تو این شرایط، احتمال زیاد فکر این آدما میرفته پیش خانواده و دوستاشون، که هزاران کیلومتر ازشون دور بودن. یه پیام کوتاه، که تو یه شرایط ناامیدکننده نوشته شده، ممکنه شامل درخواست کمک باشه، امّا به احتمال زیاد شامل یه خداحافظی تراژدیک بوده. حتی تو یکی از ستون‌های روزنامه‌ها از اونها به عنوان ” معانی برقراری ارتباط میان مردگان و زندگیان” یاد شده.

اگر خیلی دوس داشتین که از اینجور پیام‌ها بخونین، و از تاریخچه نامه نگاری در بطری بیشتر بدونین، میتونین این کتاب رو بخرین: